کوچه ای بود نامش معرفت... مردمانش با مرام از هر جهت...
سیل آمد کوچه را ویرانه کرد... مردمانش را با جهان بیگانه کرد...
هر چه در آن کوی بود از معرفت... شست و با خود برد سیل بی صفت...
از تمام کوچه تنها یک نفر... خانه اش ماند و خودش جست از خطر..
رسم راه نیک هرجا بود و هست... از نهاد مردم آن کوچه است...
چون که در رفتار و فکر اینگونه ای.... حتم دارم بچه ی آن کوچه ای...!!!

سر لوحه جوانی عشق است

سر بیت حدیث زندگانی عشق است

ای انکه نداری خبر از عالم عشق

این نکته بدان که زندگانی عشق است

در محفل ما پیر و جوان را عشق است

یعنی که جمال رفقا را عشق است

بعضی از سر دردها نه با چایی خوب میشه.....

نه با ژلفن.....
و نه حتی با خواب....
بعضی از سر دردها فقط با دیدن اون دو تا چشای تو خوب میشه.....

 

دیر گاهیست که تنها شده ام 

قصه غربت صحرا شده ام

وسعت درد فقط سهم من است

بازهم قسمت غم ها شده ام

دگر آیینه ز من بی خبر است

که

اسیر شب یلدا شده ام

من که بی تاب شقایق بودم

همدم سردی یخ ها شده ام

 چشمان مرا خاک کنید تا نبینم که چه تنها شده ام

کنــارت هستند ؛ تا کـــی !؟

تا وقتـــی که به تو احتــیاج دارند …

از پیشــت میروند یک روز ؛ کدام روز ؟!

وقتی کســی جایت آمد …

دوستت دارند ؛ تا چه موقع !؟

تا موقعی که کسی دیگر را برای دوســت داشـتن پیــدا کنـند ….

میگویــند : عاشــقت هســتند برای همیشه نه ……

فقط تا وقتی که نوبت بــــــازی با تو تمام بشود !

و این است بازی باهــم بودن … !!!

صدای گام های تو

ضــــــربان زندگــــــے من است

بامن راه بیا باتو تشنه ی زنده بودنم ...

خدایا من دیگر از تنهایی پوسیدم

من از این دنیا گله دارم اره دنیا از تو

روزگار به هرکس نامردی میکنه طرف میفهمه روزگار نامرد است ولی به کسی که نامردی نکرده نمیفهمه

از غرقه ی ما خبر ندارد                         آسوده که بر کنار دریاست